12 maja 1935 roku zmarł Józef Piłsudski - twórca i budowniczy niepodległej Polski.
Marszałek Józef Piłsudski konsekwentnie realizował ideę zbrojnej walki o wolność Rzeczypospolitej. Zainicjował stworzenie Związku Walki Czynnej i organizacji strzeleckich przed I wojną światową. Dowodził I Brygadą Legionów i bił się o niepodległość z Rosją. Później rzucił wyzwanie Niemcom i Austro-Węgrom, które uwięziły go w twierdzy w Magdeburgu. W listopadzie 1918 r. z woli narodu został Naczelnikiem Państwa i rozpoczął proces budowy państwowości polskiej oraz Wojska Polskiego. Jako Naczelny Wódz poprowadził żołnierzy do walki o wschodnią granicę Rzeczypospolitej.
Jego śmierć 12 maja 1935 roku była szokiem. Uroczystości pogrzebowe miały podniosły charakter. Po śmierci Marszałka salon Pałacu Belwederskiego zamieniono na kaplicę żałobną, gdzie przy wojskowej asyście honorowej na katafalku spoczywało ciało zmarłego. 17 maja 1935 r. pociąg wiozący ciało Piłsudskiego ruszył do Krakowa, a na jego trasie zgromadziły się tysiące ludzi, by oddać mu hołd. Po mszy, którą celebrował abp Sapieha, generałowie znieśli ciało Marszałka do krypty św. Leonarda na Wawelu, a działa ustawione na wawelskim wzgórzu oddały 101 strzałów. W całym kraju zapanowała trzyminutowa cisza. „Cieniom królewskim przybył towarzysz wiecznego snu. Skroń jego nie okala korona, a dłoń nie dzierży berła. A królem był serc i władcą doli naszej” – mówił w czasie uroczystości pogrzebowych Prezydent RP Ignacy Mościcki. Szacuje się, że w pogrzebie Marszałka wzięło udział około 100 tys. osób. W 1937 r. na polecenie abp. Adama Sapiehy trumna ze szczątkami Marszałka Piłsudskiego została przeniesiona do krypty pod wieżą Srebrnych Dzwonów.
Osobne uroczystości odbyły się w Wilnie, gdzie urna z sercem Marszałka została wmurowana w ścianę kościoła św. Teresy. W pierwszą rocznicę śmierci serce Piłsudskiego złożono w grobie jego matki na cmentarzu na wileńskiej Rossie.
